Digitaal kantklossen

Ik kan me soms totaal verliezen in een project. Avond aan avond bezig met dat ene. Geen rust totdat het helemaal af is. Als het klaar is, dan kan ik het uiteindelijk wel loslaten. Met moeite. En na verloop van tijd - niet meteen - dient er zich altijd weer een nieuw project aan en begint het liedje van voor af aan. Oké, dit klinkt wel een beetje alsof ik er helemaal klaar mee ben of er stevig van baal, maar zo bedoel ik het niet. Ik heb wel de behoefte om eens stil te staan bij hoe dit werkt bij mij. Waar die neiging vandaan komt.

Als je vooral door de titel getriggerd bent of vooral geïnteresseerd bent in het meer technische gedeelte van dit stuk, dan raad ik je aan om verder te lezen vanaf het kopje Lissajous.

Verzanden

Is het verliezen in projecten een vlucht uit de werkelijkheid? Een manier om ergens niet de confrontatie mee aan te hoeven gaan? Daar zit misschien wel wat in, moet ik toegeven. Ik maakte vroeger valkuilen samen met een vriendje. Een enorm gat in de zandbak of nog beter, ergens in de bosjes. Takken er over heen leggen, bladeren of krantenpapier er over heen, daar weer een laagje zand over of grond en wachten tot er iemand langs zou komen. Uiteindelijk durfde we dat toch niet te laten gebeuren en dus stapten we er zelf maar in. Mijn levensgrote, zelf gegraven valkuil van nu is verzanden. Niet toekomen aan de dingen waar je mee bezig zou moeten zijn omdat je in beslag genomen wordt door veel minder belangrijker zaken, door details, door de puntjes op de i. Door projecten.

Verwondering

Maar ik zie ook een andere kant. Door het vastbijten in projecten heb ik mijzelf vaardigheden eigen gemaakt die ik anders had moeten missen. En nog belangrijker, er ligt denk ik een positieve belangstelling in de wereld om mij heen aan te grondslag. De drijfveer is verwondering. En ik herken dat in andere delen van mijn leven. Ook mijn werk als fotograaf komt voor een belangrijk deel voort uit verwondering. Niet zozeer succes of invloed of status, ook niet geld, maar verwondering en een beetje nieuwsgierigheid.

Tot zover de bespiegelingen over mijn drijfveren en mijn gedachten erover. In mijn hoofd ben ik ook ongeveer tot hier gekomen. Als ik verder kom, dan schrijf ik een vervolg. Beloofd!

Beetle Blocks

Mijn werk als Maakplaats-coach (www.maakplaats021.nl) levert een significante bijdrage als het om nieuwe projecten gaat. Zo heeft het mij ook op het spoor gezet van een project waar ik de afgelopen tijd veel mee bezig geweest ben. Het begon met Beetle Blocks waar een collega mij op wees. Beetle Blocks is sterk geïnspireerd op Scratch (een omgeving om op een speelse manier te programmeren), maar dan meer grafisch georiënteerd en bovendien met de mogelijkheid om in drie dimensies te werken.

In Beetle Blocks kun je ontwerpen van andere gebruikers bekijken. Zo maakte ik kennis met Lissajous figuren. Lissajous figuren ontstaan door twee harmonische trillingen die loodrecht op elkaar staan. Natuur- en wiskundige Jules Antoine Lissajous ontdekte dit verschijnsel door licht achtereenvolgens te laten reflecteren door twee spiegels die bevestigd waren aan twee stemvorken die haaks op elkaar stonden (Wikipedia Lissajousfiguur). De vorm van een Lissajous wordt bepaald door de verhouding tussen de frequenties van de twee trillingen. Als die verhouding een eenvoudige breuk vormt (zoals 1:2 of 3:5), dan ontstaat een herkenbare figuur. Andere verhoudingen vormen complexere figuren.

Sinus en cosinus

In Beetle Blocks kun je een Lissajous figuur heel mooi weergeven door in de code twee meetkundige formules te gebruiken om de figuur op te bouwen. Sinus en cosinus, dat werk. Zie Lissajous. Het lukte me zelfs om een 3D versie te maken door ook in de z-as een sinus-functie toe te voegen. (Lissajous_3D). Deze kennismaking activeerde meteen mijn fascinatie-antennes. Ik heb van alles over dit onderwerp gelezen, video's bekeken, apps gedownload. En ik vatte moed om zelf een Lissajous generator te bouwen in Javascript. De figuur die boven aan deze pagina staat is een resultaat daarvan. Maar ik heb er ook een hele webpagina omheen gebouwd. Zie Beeldkrachtcentrale. Dat was avond- en nachtwerk.

Het uiteindelijke resultaat biedt nog veel meer mogelijkheden om de figuren aan te passen. Door een aantal extra parameters ontstaan zeer complexe figuren en sommige combinaties geven opeens een bijzondere figuur. Een uitleg van de verschillende parameters staat onder aan. Ga het uitproberen. Alle kans om heerlijk mee te pielen, experimenteren, klooien of welk woord je er maar aan wilt geven. Vergeet vooral niet om het Vind ik leuk gedeelte te openen en mooie resultaten op te slaan of bestaande te liken.

Have fun!

Ik heb nog een aantal ideeën die hieruit voortvloeien. Ook om een plek te geven in mijn lessen. Zodra ik meer te melden hebt, dan lees je het hier op mijn blog.